نمایش خدای جنگ با محوریت شعر و موزیکال روی صحنه تئاتر مشهد می‌رود
تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۲۷۴۴۵۰
نویسنده و کارگردان تئاتر«خدای جنگ» گفت: نمایش اقتباسی «خدای جنگ» با محوریت شعر و موزیکال روی صحنه تئاتر مشهد می‌رود. ۱۷ دی ۱۳۹۷ - ۱۲:۲۱ استانها خراسان رضوی نظرات - اخبار استانها -
امین رضایی اردانی در گفت‌و‌گو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار داشت: نمایش خدای جنگ اقتباسی از نمایش تیتوس آندرونیکوس اثر ویلیام شکسپیر است که اولین تراژدی او پس از مرگ پسرش است و قبل از این اثر شکسپیر تنها کمدی نویس بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: شکسپیر در تمام متن‌های خود هیچ زمان از شعر جدا نمی‌شد و در متون او شاعرانگی خاصی وجود دارد و زمانی که ما بخواهیم این شاعرانگی را به زبان پارسی برگردانیم، طبعا ادبیات ما روی آن تاثیر خواهد گذاشت بنابراین ما سعی کردیم این شاعرانگی را در فضای شعر و موزیک پیاده کنیم با این تفاوت که از ساختارهای کلاسیک فاصله گرفته‌ایم و سعی کردیم که اندکی به دنیای اکنون نزدیک‌تر شویم، نه دنیای مدرن زیرا این دنیا تعریف متفاوتی دارد ولی سعی داشته‌ایم که به فضای ذهنی انسان‌های همین جامعه بیشتر نزدیک شویم.
نویسنده و کارگردان تئاتر«خدای جنگ» در ادامه خاطرنشان کرد: مسئله‌ای که من را به سمت شکسپیر حرکت داد آثار او نبود، بلکه خود شکسپیر بود. فضاهایی که من کار می‌کنم معمولا فرمالیستی هستند و کار با تصاویر است و بیشتر سعی می‌کنم که با تصور و احساسات با مخاطب ارتباط برقرار کنم تا آن‌که با دیالوگ کار را انجام دهم.
رضایی اردانی اضافه کرد: ابتدا قرار بود به سراغ نمایشنامه مکبث بروم اما با مشورتی که با یکی از استادانم، آرش دادگر، در تهران داشتم با توجه به فضای ذهنی‌ای که دارم به من به توصیه کردند به سراغ این نمایشنامه بروم.
گزارشی از 10 دوره داوری جشنواره تئاتر فجرشهاب آگاهی: تئاتر موزیکال سراب استتئاتر‌ها تبدیل به جُنگ‌های احمقانه شدهاندوی در ادامه گفت: فضای تئاتر بسیار شبیه فضای فیلم گلادیاتور است و حال تصور کنید که این شباهت در فضای گنگستری در دهه 70 و 80 آمریکا با وسترن کادیلاکی با درون مایه داستان گلادیاتور است؛ قهرمان توسط همان کسانی که او را قهرمان می‌دانستند، نابود می‌شود. با وجود این که از بعضی از المان‌های کلاسیکی استفاه می‌کنیم اما این نمایش در فضای کلاسیک حرکت نمی‌کند و سعی کردیم فضا آن از لحاظ بصری نزدیک به مخاطب باشد.
نویسنده و کارگردان تئاتر«خدای جنگ» تصریح کرد: تمام تلاش ما در دنیای تئاتر این است که تماشاچی حتما جریان و موضوعی را با خود از سالن نمایش به بیرون ببرد و تمام زحمات چند ماهه گروه نمایش در این است که تماشاچی احساساتی را از نمایش دریافت کند و به خارج از سالن نیز همراه خود کند.
رضایی اردانی با اشاره به طراحی صحنه تئاتر«خدای جنگ» گفت: ما در طرحی صحنه این نمایش از المان‌هایی استفاده کرده‌‌ایم که تماشاچی فقط تشخیص می‌دهد این مکان کجاست که این‌گونه فضاسازی بسیار نمادین‌تر و فرمالیستی‌تر خواهد بود، برای مثال اگر بخواهیم کاخ درست کنیم تنها پله‌هایش را درست می کنیم و... . هرچه قدر که این فضاها گسترده‌تر شوند و به سمت فضاهای ماکسیمال برویم تماشاچی بیشتر به دنبال مقایسه کردن است تا آن‌که با نمایش ارتباط برقرار کند.
وی در رابطه با بیلبوردهای تبلیغاتی گفت: با توجه به شرایط مالی و امکاناتی که وجود دارد، این برداشت می‌شود که تئاتری‌ها عاشق کار خود هستند اما باید بگویم که تئاتری‌ها بیشتر عاشق ارتباط برقرار کردن هستند که این ارتباط زمانی شکل می‌گیرد که مردم بدانند نمایشی در حال برگزاری است و اگر آن‌ها ندانند من نمی‌توانم در هر خیابانی فریاد بزنم که یک اتفاق تئاتری در حال شکل‌گیری است.
نویسنده و کارگردان تئاتر«خدای جنگ» در ادامه بیان کرد: برای این نمایش 120 میلیون تومان هزینه شده است و در بدترین زمان اجرا می‌رویم چراکه در دهه فاطمیه و تعطیلات آن، امتحانات بچه‌ها، سردی هوا قرار داریم. زمان اجرا تئاتر ما 25 آذر بود ولی نمایش دیگری زمان اجرای ما را گرفتند.
انتهای پیام/ ز
R41347/P/S6,1188/CT1منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۲۷۴۴۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دلش برای «آسید کاظم» پر می‌کشید
دلش تنگ شده بود برای دنیای آسید کاظم، برای آن همه عاطفه‌ای که در آن دوران جریان داشت، برای مردی که برای کبوترش گریه می‌کرد ...
محمود استادمحمد دلش برای همه این چیزها پر می‌کشید.
به گزارش ایسنا، حالا سال‌هاست که محمود استادمحمد مهمان قطعه هنرمندان بهشت زهراست ولی «آسید کاظم» او همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد. در این سال‌ها چند بار کارگردان‌های جوان تئاتر این نمایشنامه را به صحنه برده‌اند و فردا (شنبه ۸ اردیبهشت ماه) هم قرار است قاسم زارع آن را در تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامهخوانی کند.
این برنامه، بهانه‌ای شد برای ما که کمی به سال‌های دورتر برگردیم و با مرور خاطرات گذشته، بخشی از دلتنگی‌های خود را برای تئاتری که داشتیم، برطرف کنیم.
محمود استادمحمد که نامش با نمایشنامه «آسید کاظم» گره خورده است، در گفتگویی که به مناسبت برگزاری بزگداشتش در سی و یکمین جشنواره تئاتر فجر با ایسنا داشت، درباره نمایشنامه «آسید کاظم» که خودش هم آن را بسیار دوست می‌داشت، گفته بود : «آسید کاظم» را خیلی دوست دارم، خودم هم به عنوان یک فرهنگ عتیق به آن نگاه می‌کنم. چند وقت پیش که محمد رحمانیان آن را نمایشنامهخوانی کرد، یک اجرایش را دیدم. محمد نه تنها زبان مردم را خوب می‌شناسد، ادبیات را هم خوب می‌شناسد اما وقتی بازیگران محمد، متن را اجرا می‌کردند احساس کردم که این متن نسبت به این بازیگران چقدر عتیق است! چقدر زبان این نمایش، دنیا آدم‌های این نمایش در فرهنگ سپری شده معاصر قرار گرفته است. من دنیای «آسیدکاظم» را خیلی دوست دارم، گاهی حسرت این دنیا را می‌خورم که چقدر محترم بود، چقدرعاطفی و چقدر ریشه‌دار بود. از اینکه یک انسان بنشیند برای کبوترش گریه کند، حسی به من دست می‌دهد که نمی‌توانم بگویم زیباست چیزی فرای زیبایی است.»
او که در ۲۰ سالگی این نمایشنامه را نوشته بود، درباره حال و هوای جوانان هم‌دوره خودش چنین گفته بود: «فکرش را بکن، مونولوگ «آدم از روزی که تو خشت می‌یاد تا روزی که رو خشت بیفته، بدبخته...»، ما کجا بودیم و یک جوان ۲۰ ساله چگونه به زندگی نگاه می‌کرد!»
ما اما شگفت‌زده شده بودیم که او چگونه در نخستین روزهای جوانی خود چنین نمایشنامه‌ای نوشته و او در پاسخ به حیرت‌زدگی ما گفته بود: «متن را در ۲۰ سالگی نوشتم. در ۲۰ سالگی خیلی کارهایم را کرده بودم. قبل از ۲۰ سالگی دو نمایش کارگردانی کرده بودم. آن وقت‌ها ریتم ما تند بود. حکم زمانه بود. فقط من نبودم. بیضایی در چند سالگی «نمایش در ایران» را نوشت. اینکه یک نفر زیر ۲۰ سالگی نگاه تاریخی داشته باشد، خیلی مهم است چون نوشتن تا نوشتن با نگاه تاریخی دو مساله است. عباس نعلبندیان هم زیر ۲۰ سالگی چند اثرش را نوشته بود.»
حالا و با تغییرات هر روزهای که تئاتر ما داشته است، نمایشنامه «آسید کاظم» هم واقعا گویی از عهد عتیق می‌آید و اما همچنان بخشی از بدنه تئاتر ما دلتنگ جهانی است که این نمایشنامه روایت می‌کرد. شاید به دلیل همین دلتنگی است که قاسم زارع هم تصمیم به خوانش این نمایشنامه گرفته. او قرار است با همراهی مسعود کرامتی، قاسم زارع، بهرام ابراهیمی، فرهاد بشارتی، بهرام درخشان، علی عطایی‌حور، حسن شفیعی، دانیال ابراهیمی، آیدا قدرتی ساعت ۲۰ فردا، در هشتمین روز ماه اردیبهشت این نمایشنامه را در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه خوانی کند.
انتهای پیام
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد